در مقایسه با پیام های تبلیغاتی، در رویارویی با پیام های خبری و سرگرم کننده و پردازش آنها، عملکردی فعالانه تر داریم. اما تقریبا در رویارویی با تمام پیام های تبلیغاتی، در وضعیتی غیر ارادی به سر می بریم. در چنین شرایطی، از میزان رویاروی خود با پیام ها بی اطلاع هستیم. برای مثال، برای رویارویی با روزنامه صبح، برنامه تلویزیونی مورد علاقه مان، فیلم ها، کتاب ها و مطالب مجله ها، برنامه ریزی می کنیم، ولی به ندرت پیش می آید که برای رویارویی با آگهی های تجاری برنامه ریزی کرده باشیم. با وجود این، وقتی در پی پیام های خبری و سرگرم کننده هستیم، رویارویی ما با آگهی های تجاری نیز با سرعت بیشتری رخ می دهد.